پربحث ترین و داغ‌ترین رویداد سینمایی این چند روز اکران «قهرمان» بوده است.فیلمی که رفته رفته نقدها و نظرات منتقدان داخلی درباره‌اش منتشر می‌شود. ، در ادامه بخش‌هایی از نظرات را می‌خوانید:
۰
زیبا ، موثر یا تکنیک برتر از روایت
نظر منتقدان و چهره‌های هنری به «قهرمان»
سعید عقیقی:«قهرمان اصغر فرهادی یک فیلم زیبا و موثر، از بهترین‌های سازنده‌اش و سندی کوبنده و هشدار دهنده از روزگار ما...»
صوفیا نصرالهی:«هنرمند با غریزه و تکنیکش توامان اثر هنری را خلق می‌کند. بهترین کارهای هنری زمانی شکل می‌گیرد که غریزه و تکنیک با هم در تعادل (و نه حتی لزوما در اوج) باشند. این کارها تبدیل به فیلم‌ها و نقاشی‌ها و قطعات موسیقی شاهکار می‌شوند. فیلمی که فقط با غریزه ساخته شده باشد به دل می‌نشیند اما خام‌دستی‌های تکنیکی مانع از این می‌شود که لقب شاهکار بگیرد و فیلمی که در آن تکنیک جلوتر از غریزه باشد در نهایت تبدیل به اثر حرفه‌ای متوسطی می‌شود که تماشاگرش را بعد از بیرون رفتن از سالن رها می‌کند. می‌شود فیلم «قهرمان» اصغر فرهادی.
می‌دانیم که اصغر فرهادی امضای خودش را در فیلمسازی پیدا کرده و حالا مفاهیم و جهان خودش را دارد. «قهرمان» چه در چارچوب همان جهان و چه در مواجهه به عنوان فیلمی کاملا مستقل از آن جهان نقطه ضعف‌هایی دارد در نهایت تبدیل به اثری الکن در بیان قصه‌اش می‌شود.
چیزی که «قهرمان» را عقب نگه می‌دارد اتفاقا هوش و علاقه‌ی فرهادی در کنترل داستان است. او اجازه نمی‌دهد سیر طبیعی قصه‌ی فیلم طی شود. برای ایجاد تعلیقی که در بهترین فیلم‌هایش به صورت طبیعی از موقعیتی که کاراکتر اصلی در آن گرفتار شده بود، به وجود می‌آمد این‌جا مجبور می‌شود خودش قصه را دست‌کاری کند.»
نیما حسنی نسب:«... و اما یک امیر جدیدی درجه‌یک؛ با لحن و میمیک و حرکت‌های کنترل‌شده و حفظ دقیقِ راکوردی دشوار که شیرازه‌ی روایتِ پر جزییاتِ «قهرمان» را در چرخ‌وفلکِ اتفاق‌های داستان محکم نگه می‌دارد و سیمایی درست و به‌شدت همدلی‌برانگیز از یک کاراکترِ پیچیده و متاقشه‌برانگیر در سراسر زمان طولانیِ فیلم ترسیم می‌کند.»
محمدرضا مقدسیان درباره امیر جدیدی:«این حجم از بلوغ برای رسیدن به بازی کنترل‌شده،درونی،به وقت و اندازه و هم‌قواره شخصیت بودن،تسلط بر لحن،تن‌صدا،سرعت حرکات بدنی،نفس،حرکات پلک و … به اجرای هماهنگ ارکستری بزرگ می‌ماند»
مهدی یزدانی خرم:«تولدِ قهرمانی «کم‌گناه» و آدم‌هایی که هر کدام دستی در کذب دارند. نمی‌دانم کجا خواندم که گاه آدم‌های معصوم خطرناک‌ترین آدم‌ها هستند. فرهادی با نگاهی داستایوفسکی‌وار به مفهومِ گناهِ صغیر یک مجموعه ساخته که تن‌ها قرار است «زیبایی» (بخوانید عشق) نجات‌اش دهد. مجموعه‌ای آدم‌های ساده‌لوح، خام‌دل و بی‌ایده نسبت به عواقبِ رفتارهای‌شان که مدام در حالِ تغییردادنِ مسیرِ آزادی هستند. رحیم سلطانی (با بازی شگفت امیر جدیدی) یک ساده‌لوحِ دوست‌داشتنی‌ست. ساده‌لوحی از جنس قهرمان «تعمیرکارِ» مالامود. » https://cinemaideal.ir/vdcg.39qrak9wnpr4a.html
صوفیا نصرالهی:«هنرمند با غریزه و تکنیکش توامان اثر هنری را خلق می‌کند. بهترین کارهای هنری زمانی شکل می‌گیرد که غریزه و تکنیک با هم در تعادل (و نه حتی لزوما در اوج) باشند. این کارها تبدیل به فیلم‌ها و نقاشی‌ها و قطعات موسیقی شاهکار می‌شوند. فیلمی که فقط با غریزه ساخته شده باشد به دل می‌نشیند اما خام‌دستی‌های تکنیکی مانع از این می‌شود که لقب شاهکار بگیرد و فیلمی که در آن تکنیک جلوتر از غریزه باشد در نهایت تبدیل به اثر حرفه‌ای متوسطی می‌شود که تماشاگرش را بعد از بیرون رفتن از سالن رها می‌کند. می‌شود فیلم «قهرمان» اصغر فرهادی.
می‌دانیم که اصغر فرهادی امضای خودش را در فیلمسازی پیدا کرده و حالا مفاهیم و جهان خودش را دارد. «قهرمان» چه در چارچوب همان جهان و چه در مواجهه به عنوان فیلمی کاملا مستقل از آن جهان نقطه ضعف‌هایی دارد در نهایت تبدیل به اثری الکن در بیان قصه‌اش می‌شود.
چیزی که «قهرمان» را عقب نگه می‌دارد اتفاقا هوش و علاقه‌ی فرهادی در کنترل داستان است. او اجازه نمی‌دهد سیر طبیعی قصه‌ی فیلم طی شود. برای ایجاد تعلیقی که در بهترین فیلم‌هایش به صورت طبیعی از موقعیتی که کاراکتر اصلی در آن گرفتار شده بود، به وجود می‌آمد این‌جا مجبور می‌شود خودش قصه را دست‌کاری کند.»
نیما حسنی نسب:«... و اما یک امیر جدیدی درجه‌یک؛ با لحن و میمیک و حرکت‌های کنترل‌شده و حفظ دقیقِ راکوردی دشوار که شیرازه‌ی روایتِ پر جزییاتِ «قهرمان» را در چرخ‌وفلکِ اتفاق‌های داستان محکم نگه می‌دارد و سیمایی درست و به‌شدت همدلی‌برانگیز از یک کاراکترِ پیچیده و متاقشه‌برانگیر در سراسر زمان طولانیِ فیلم ترسیم می‌کند.»
محمدرضا مقدسیان درباره امیر جدیدی:«این حجم از بلوغ برای رسیدن به بازی کنترل‌شده،درونی،به وقت و اندازه و هم‌قواره شخصیت بودن،تسلط بر لحن،تن‌صدا،سرعت حرکات بدنی،نفس،حرکات پلک و … به اجرای هماهنگ ارکستری بزرگ می‌ماند»
مهدی یزدانی خرم:«تولدِ قهرمانی «کم‌گناه» و آدم‌هایی که هر کدام دستی در کذب دارند. نمی‌دانم کجا خواندم که گاه آدم‌های معصوم خطرناک‌ترین آدم‌ها هستند. فرهادی با نگاهی داستایوفسکی‌وار به مفهومِ گناهِ صغیر یک مجموعه ساخته که تن‌ها قرار است «زیبایی» (بخوانید عشق) نجات‌اش دهد. مجموعه‌ای آدم‌های ساده‌لوح، خام‌دل و بی‌ایده نسبت به عواقبِ رفتارهای‌شان که مدام در حالِ تغییردادنِ مسیرِ آزادی هستند. رحیم سلطانی (با بازی شگفت امیر جدیدی) یک ساده‌لوحِ دوست‌داشتنی‌ست. ساده‌لوحی از جنس قهرمان «تعمیرکارِ» مالامود. » https://cinemaideal.ir/vdcg.39qrak9wnpr4a.html
cinemaideal.ir/vdcg.39qrak9wnpr4a.html
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب
سایت با ذکر منبع بلامانع است.