موفقیت یک سریال ملاک مناسبی برای تولید ادامه آن به حساب می آید که امری متداول در جهان محسوب می شود. اتفاقی که در سال های اخیر پایش به شبکه های تلویزیونی ایران نیز باز شده است. سریال «نون.خ» به کارگردانی سعید آقاخانی که این روزها در حال پخش از شبکه یک سیما است و توانسته بیشترین تعداد مخاطب را از آن خود کند.
امیر وفایی به عنوان نویسنده فیلمنامه، در سری سوم تلاش کرده تا براساس ایده های موفق و امتحان پس داده قبلی، قصه اش را سروشکل دهد. به همین خاطر هم قسمت نخست را به عروسی شیرین و فریبرز اختصاص داده که در سری قبلی کاشت اطلاعات آن انجام شده است.
گم شدن فریبرز در شب عروسی، نقطه عطف مهم فیلمنامه «نون.خ» است که گره خوبی به داستان انداخته و مخاطب را به دنبال خود می کشاند. در این بین، پای علاقه قدیمی سلمان به شیرین نیز به میان کشیده شده و تعلیق نصفه و نیمه ای نیز به داستان اضافه می کند.
سریال های ایرانی عموما از کمبود داستانک رنج می برند و به همین خاطر وفایی شخصیت تازه ای به نام بهادرخان «شوهرخواهر نورالدین» را به کار اضافه کرده و داستانکی را با محوریت او طراحی کرده اند. قضیه پیدا کردن طلا در زمینی که نوری و کیوان در آن شریک هستند و بهادر می خواهد با کمک سیروس دست به استخراج طلا بزند.
پیدا شدن فریبرز، دیگر نقطه عطف سریال در نیمه نخست آن است که قصه را پیش می برد. از طرف دیگر داستانکی هم با محوریت حضور جهانگردان کره ای در روستا شکل داده شده که به درستی به تنه اصلی فیلمنامه نچسبیده و از کار به اصطلاح بیرون میزند.
گیر افتادن نورالدین و بقیه داخل معدن در حالی که جریان شدید آب جانشان را تهدید می کند، نقطه عطف پایانی کار است که بار تعلیق حاکم بر داستان را بالا برده و تماشاگر را در بیم و امید نسبت به فرجام آنها قرار می دهد. نام بردن از هنرمندان و ورزشکارانی که در یک سال اخیر به واسطه کرونا جان خود را از دست داده اند، ایده ارزشمندی است که بیش از هر چیز نشان از هوشمندی آقاخانی و تواضع وی و گروه سازنده سریال دارد.
نکته مهمی که سازندگان «نون.خ» در قسمت های اول و دوم به آن پایبند بودند، بهره گیری از کمدی موقعیت و تلفیق آن با کمدی کلامی بوده است. اتفاقی که به شکلی کمرنگ در سری سوم آن نیز رخ داده اما با این تفاوت که کمدی کلامی بر دیگری چربش فوق العاده ای دارد. در عین حال، «نون.خ» همچنان روی دوش سعید آقاخانی به عنوان عنصر کلیدی کار قرار داشته و مهمترین نقطه قوت آن به حساب می آید، سریالی که در آینده بیشتر از آن خواهیم شنید.
https://cinemaideal.ir/vdcd2z0o6yt09.a2y.html
امیر وفایی به عنوان نویسنده فیلمنامه، در سری سوم تلاش کرده تا براساس ایده های موفق و امتحان پس داده قبلی، قصه اش را سروشکل دهد. به همین خاطر هم قسمت نخست را به عروسی شیرین و فریبرز اختصاص داده که در سری قبلی کاشت اطلاعات آن انجام شده است.
گم شدن فریبرز در شب عروسی، نقطه عطف مهم فیلمنامه «نون.خ» است که گره خوبی به داستان انداخته و مخاطب را به دنبال خود می کشاند. در این بین، پای علاقه قدیمی سلمان به شیرین نیز به میان کشیده شده و تعلیق نصفه و نیمه ای نیز به داستان اضافه می کند.
سریال های ایرانی عموما از کمبود داستانک رنج می برند و به همین خاطر وفایی شخصیت تازه ای به نام بهادرخان «شوهرخواهر نورالدین» را به کار اضافه کرده و داستانکی را با محوریت او طراحی کرده اند. قضیه پیدا کردن طلا در زمینی که نوری و کیوان در آن شریک هستند و بهادر می خواهد با کمک سیروس دست به استخراج طلا بزند.
پیدا شدن فریبرز، دیگر نقطه عطف سریال در نیمه نخست آن است که قصه را پیش می برد. از طرف دیگر داستانکی هم با محوریت حضور جهانگردان کره ای در روستا شکل داده شده که به درستی به تنه اصلی فیلمنامه نچسبیده و از کار به اصطلاح بیرون میزند.
گیر افتادن نورالدین و بقیه داخل معدن در حالی که جریان شدید آب جانشان را تهدید می کند، نقطه عطف پایانی کار است که بار تعلیق حاکم بر داستان را بالا برده و تماشاگر را در بیم و امید نسبت به فرجام آنها قرار می دهد. نام بردن از هنرمندان و ورزشکارانی که در یک سال اخیر به واسطه کرونا جان خود را از دست داده اند، ایده ارزشمندی است که بیش از هر چیز نشان از هوشمندی آقاخانی و تواضع وی و گروه سازنده سریال دارد.
نکته مهمی که سازندگان «نون.خ» در قسمت های اول و دوم به آن پایبند بودند، بهره گیری از کمدی موقعیت و تلفیق آن با کمدی کلامی بوده است. اتفاقی که به شکلی کمرنگ در سری سوم آن نیز رخ داده اما با این تفاوت که کمدی کلامی بر دیگری چربش فوق العاده ای دارد. در عین حال، «نون.خ» همچنان روی دوش سعید آقاخانی به عنوان عنصر کلیدی کار قرار داشته و مهمترین نقطه قوت آن به حساب می آید، سریالی که در آینده بیشتر از آن خواهیم شنید.
https://cinemaideal.ir/vdcd2z0o6yt09.a2y.html
cinemaideal.ir/vdcd2z0o6yt09.a2y.html
