در سینمای ایران که پرده های آن به کمدی های شبیه به یکدیگر و اندک ملودرام های تلخ اجتماعی اختصاص پیدا کرده، تماشای فیلمی همچون: برف آخر به کارگردانی امیرحسین عسگری اتفاق غیرمنتظره ای به نظر می رسد.
سالن‌های تئاتر در آخرین روزهای اسفند ماه میزبان جمعی از بازیگران شناخته شده‌اند؛ ساعد سهیلی، لیندا کیانی، بهنوش طباطبایی، صابر ابر، ستاره پسیانی و ... در آخرین روزهای سال روی صحنه می‌روند.
در بررسی سینمای ایران گاهی به فیلم‌های آلترناتیو برخورد می‌کنیم که سعی میکنند در عین بکر بودن مضمون، ورودی تازه داشته باشند به مباحث علمی و فیلم سینمایی «سرآغاز» از جمله چنین آثاری است.
تاریخ معاصر به ویژه طی صد سال اخیر، منبع فوق العاده ای برای فیلمنامه نویس ها در مدیوم های مختلف از سینما تا تلویزیون به حساب می آید. چرا که در این بازه زمانی، وقایع بسیاری رخ داده که قابلیت به تصویر کشیدن داشته و در عین حال منابع تحقیقاتی آن هم تا حدود زیادی در دسترس است.
چهار دهه پیش و در دهه شصت که سال های پوست انداختن سینمای ایران و باز شدن دروازه جشنواره های جهانی به حساب می آید، مدیرانی سکان سینمای ایران را برای بیش از یک دهه در دست داشتند. تیم مدیریتی بهشتی و انوار و زیرمجموعه شان به دلایل مختلف علاقه ای به تولد و رشد ستاره در سینمای گلخانه ای آن سال ها نداشتند! یک پارادوکس تمام عیار در هنر-صنعتی که اقتصاد حرف ...
بخش مهمی از تولیدات سالیانه سینمای ایران را فیلمهایی تشکیل می‌دهند که در متن یا زیر متن آن به مفاهیم اخلاقی پرداخته می‌شود. در بین فیلمسازان مطرح کشورمان، رضا میرکریمی از مهمترین فیلمسازانی است که در تمامی آثار خود از مفاهیم حوزه اخلاق به عنوان زیربنا بهره گرفته و قصه‌های خود را در این بستر روایت می‌کند.
حضور چهره های سرشناس و مشهور موسیقی در سینمای جهان امر متداولی است که نمونه های بسیار به ویژه در هالیوود دارد. از فرانک سیناترا در دوره کلاسیک گرفته تا خواننده های دیگری همچون: شر، امینم و آیس کیوب که هر کدام طرفداران خاص خود را داشته و گیشه پررونق تری را برای کمپانی ها رقم می زدند.
