امیر ژوله در مقام نویسنده فیلمنامه ملاقات با جادوگر تلاش کرده تا از قصه ای نه چندان تازه کمدی قابل تحملی خلق کند که در این مسیر چندان موفق نشان نداده است.
کمدی روستایی به عنوان یکی از زیرشاخه های سینمای کمدی، عمری طولانی در سینمای ایران داشته که همچنان فرمول های خاص آن در جذب تماشاگر تا حدود زیادی جواب می دهد.
ژانر وحشت با وجود آن که علاقمندان زیادی در ایران دارد، آن چنان که باید مورد توجه قرار نگرفته و اندک نمونه های ساخته شده نیز عموما با اقبال عموم مواجه نشده اند.
در عرصه شبکه خانگی اینکه کمیت تولید را با کیفیت پیوند بزنیم بیش از هر چیز دیگر اهمیت دارد و اینکه پلتفرم ها بتوانند هم آثار در ژانرهای مختلف ارائه کنند و هم شرایط تعدیل قیمت اشتراک را ایجاد کنند بیش از هر چیز دیگر اهمیت دارد.
ماجراهای واقعی جذابیت فوق العاده ای برای روایت روی پرده نقره ای سینما دارند اتفاقی به شدت معمول در سینمای جهان که در سال های اخیر سینمای ایران نیز به سمت آن کشیده است.
وقوع یک قتل می تواند نقشی کلیدی در ساختار فیلمنامه یک سریال ایفا کند. چرا که قدرت لازم برای پیشبرد داستان را داشته و می تواند شخصیت های مختلف را در برابر هم قرار دهد.
بخش مهمی از کمدی های محبوب و پرفروش سینمای ایران را آثاری تشکیل می دهند که متکی به یک زوج باشند. همان اصل قدیمی و امتحان پس داده ای که از سینمای صامت تا به امروز حضور پررنگی در این ژانر داشته است.
در سینمای ایران که پرده های آن به کمدی های شبیه به یکدیگر و اندک ملودرام های تلخ اجتماعی اختصاص پیدا کرده، تماشای فیلمی همچون: برف آخر به کارگردانی امیرحسین عسگری اتفاق غیرمنتظره ای به نظر می رسد.
