بخش مهمی از کمدی های محبوب و پرفروش سینمای ایران را آثاری تشکیل می دهند که متکی به یک زوج باشند.

بخش مهمی از کمدی های محبوب و پرفروش سینمای ایران را آثاری تشکیل می دهند که متکی به یک زوج باشند. همان اصل قدیمی و امتحان پس داده ای که از سینمای صامت تا به امروز حضور پررنگی در این ژانر داشته است‌. سینمای ایران نیز به این فرمول به شدت پایبند بوده و روی زوج سازی مانور فوق العاده ای داده است. فیلم سینمایی (هفتاد سی) به کارگردانی بهرام افشاری که این روزها بر پرده سینماهای کشور است و با استقبال گرم تماشاگران هم مواجه شده، یکی از همین دسته آثار به حساب می آید.
حمزه صالحی فیلمنامه نویس پرکار سال های اخیر که چند کمدی پرفروش را در کارنامه خود دارد، قصه ساده و سرراستی برای روایت انتخاب کرده و به خوبی آن را پیش می برد. برات و یعقوب که در گاراژی همراه چند خانواده دیگر زندگی می کنند، تنها دو ماه برای تخلیه این محل فرصت دارند. در همین حین، یعقوب که از دار دنیا تنها صاحب اتوبوسی اسقاطی است در قرعه کشی برنده جایزه سی میلیاردی می شود. یعقوب به خاطر تومور مغزی تنها دو هفته دیگر زنده خواهد ماند! تلاش برات و پرویز برای زنده ماندن یعقوب تا دریافت جایزه، زیربنای فیلمنامه هفتاد سی را تشکیل داده و الباقی خرده داستان ها نیز حول محور آن شکل گرفته است. برای مثال می توان به علاقه یعقوب به مادر پرویز اشاره کرد که شوخی های زیادی را شکل داده است. در عین حال، قول یعقوب برای تقسیم این سی میلیارد تومان بین همسایه های فقیر خود، لایه نازک دیگری به فیلمنامه بخشیده است. دیگر نکته مهمی که در فیلمنامه این فیلم به چشم می خورد، پرهیز از شوخی های جنسی و اصطلاحا خط قرمزی است که خیال خانواده ها را برای تماشای آن همراه با فرزندان کم سن و سالشان راحت می کند.
در ژانر کمدی، شخصیت پردازی تفاوت بسیار با دیگر ژانرها داشته و اساسا تیپ ها هستند که قصه را شکل داده و پیش می برند. افشاری هم در نخستین تجربه فیلمسازی اش به این اصل وفادار بوده و عمده تمرکز خود را روی برات و پرویز گذاشته است. تیپ های آشنایی که تماشاگر پیش از این نمونه های مشابهی از آن را دیده است. برات که لهجه همدانی دارد، تیپی است که افشاری پیش از این هم به سراغ اش رفته و کاملا روی آن تسلط دارد و همدانی بودن خودش نیز در این امر موثر بوده است. در طرف دیگر بازیگری همچون هوتن شکیبا قرار دارد که هم در صداسازی فوق العاده بوده و هم در زمان بندی در اجرای شوخی های نوشته شده تبحر دارد. حاصل کار این دو هم خوب از کار درآمده و تماشاگران هفتاد سی را می خنداند. 
افشاری در مقام کارگردان نیز فراتر از انتظار ظاهر شده و هفتاد سی از این لحاظ سروشکل آبرومندی دارد. موضوعی که علاقمندان سینمای کمدی را به حضور پررنگ تر این بازیگر پرکار در پشت دوربین امیدوار می کند.

سپیده خان محمد پور