۲۰ روز در رودخانه‌های سرد ارومیه کار کردیم

فیلمبردار فیلم سینمایی «در آغوش درخت» گفت: این فیلم سینمایی در ستایش و اهمیت خانواده است؛ اینکه باید قدر داشته‌ها را به دلیل اینکه همیشه فرصت نگه داشتن نعمت‌ها نیست، بیشتر دانست.
محمد فکوری فیلمبردار فیلم سینمایی در آغوش درخت، محصول مشترک سازمان سینمایی سوره و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که در بخش مسابقه چهل‌ویکمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد، در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا، درباره آشنایی خود با بابک لطفی خواجه پاشا کارگردان اثر عنوان کرد: من و بابک رفیق چندین ساله یکدیگر هستیم و پیش از در آغوش درخت تجربه همکاری در فیلم کوتاه و یک فیلم داستانی را داشتیم.
وی با بیان اینکه بابک لطفی خواجه پاشا فیلمساز قصه‌گوست، مطرح کرد: ترجمه تصویری فیلم و اساسا فیلم‌نامه با من بود یعنی درگیر ترسیم و فضاسازی سینمایی اثر و ذهنیت ایشان بودم. اما کارگردان در آغوش درخت بیشتر درگیر حس و حال درست بازیگران بود. در حقیقت با اعتماد دو طرفه به تخصص یکدیگر تلاش کردیم اثری درست خلق کنیم.
فیلمبردار فیلم سینمایی در آغوش درخت در ادامه با اشاره به اینکه همیشه به دنبال انجام کارهای سخت و متفاوت است، تصریح کرد: معتقدم تنها سختی‌ها و شرایط چالش برانگیز ما را تعالی خواهد داد. همیشه خدا را شاکرم که در طول زندگی کاری‌ام اکثر پیشنهادهایی که داشتم در فضاهای سخت و چالش‌برانگیز چه به لحاظ طبیعت و به عنوان مثال برف و بوران و چه ترجمه تصویری بوده است.
فکوری تاکید کرد: تصور من این است که این نهایت خوشبختی یک فیلمبردار است تا در شرایطی قرار بگیرد که مجبور به ریسک باشد و به کمک سینما وارد دنیای متفاوتی شود. از سوی دیگر به فیلمبرداری رئالیستی علاقه دارم چراکه می‌دانم چگونه باید فیلمبرداری کنم که دوربین به چشم نیاید، البته اگر فیلم‌نامه و فیلم طلب کند.
وی با اشاره به اینکه در آغوش درخت حدود ۴۵ جلسه فیلمبرداری داشته است، عنوان کرد: نسخه پایانی اثر نزدیک به ۱۱۰ دقیقه بود و من فکر می‌کنم در کمترین زمان به این نسخه با کیفیت در تمام ابعاد فیلم رسیده بودیم.
فیلمبردار در آغوش درخت در ادامه خاطره‌ای از سکانس آغازین تعریف و مطرح کرد: برای شروع و افتتاحیه فیلم پیشنهاد داده بودم که به شکل پلان-سکانس فیلمبرداری شود، به همین دلیل نزدیک به یک ماه باشگاه رفتم، با مربی خصوصی کار کردم و وزنه زدم تا بتوانم سنگینی دوربین را کنترل کنم چراکه نمی‌خواستم به دلایل مالی، از استیدی‌کم استفاده کنم و از طرفی دوست داشتم در آفرینش پلان حضور داشته باشم.
فکوری افزود: می‌توانم ادعا کنم که تمام پلان‌ها را خود به عنوان مدیر فیلمبرداری پشت دوربین بودم. من و تمام گروه فیلمبرداری‌ام نزدیک به ۱۵-۲۰ روز در رودخانه‌های سرد ارومیه که حاصل ذوب برف‌های کوهستان‌های مرزی بود، کار کردیم.
وی یادآور شد: حرکت از این طرف به طرف دیگر رودخانه با دوربین و لنز و سه‌پایه سنگین چندین و چندین بار اتفاق افتاد. به یاد دارم روز آخر مسئول فنی ما به همراه سایر دستیارانم تا سینه و دوربین روی دوش در رودخانه بودند تا کمک کنند دوربین در جای صحیح برای روایت درست قرار بگیرد. امیدوارم قصه به بهترین نحو تبدیل به تصویر شده باشد و زحمات گروه به بهترین نحو دیده شود.
فیلمبردار در آغوش درخت ادامه داد: از این فضاهای سخت در طول این چندین سال، برایم زیاد اتفاق افتاده است و در آغوش درخت اولین آن نبود اما آنچه که اهمیت دارد، این است که فیلم به گونه‌ای فیلمبرداری شود تا هم فضای رئال و هم شاعرانگی و ترسیم دنیای کودکان حفظ شود.
فکوری با بیان اینکه این فیلم سینمایی را قبل از فیلمبرداری به سه قسمت تقسیم کرده است، تصریح کرد: شروع فیلم از نظرم بهشت ما می‌شد چراکه با یک فضای کودکانه و معصومانه آغاز می‌شود. به همین دلیل دوربین باید رها و معلق از زمین قرار می‌گرفت (مثل سکانس آغازین که متاسفانه در تدوین کات شد) و یا شبیه سکانس پشت ماشین که بچه‌ها در چنبره‌ای از حصار گل‌ها دراز می‌کشند و دنیای کودکی خود را سپری می‌کنند. این موارد شبیه خاطرات کودکی من و برادرم پشت وانت پدرم بود که سال‌ها بین خانه و باغ پدری‌مان رفت‌وآمد داشتیم.
وی با اشاره به اینکه به مخاطبان سینما به ویژه پدران و مادران پیشنهاد می‌کند که این فیلم را حتما در سینما و روی پرده بزرگ ببینند، اظهار کرد: در آغوش درخت در ستایش و اهمیت خانواده است؛ اینکه باید قدر داشته‌هایمان را به دلیل اینکه همیشه فرصت نگه داشتن نعمت‌ها نیست، بیشتر بدانیم چراکه ممکن است حادثه‌ای مثل آب رودخانه خروشان عزیزی را از ما جدا کند و برای همیشه با خود ببرد، عزیزی که تا بود قدرش را نمی‌دانستیم.
فیلمبردار در آغوش درخت در پاسخ به این پرسش که آیا همه آنچه که فیلمبردار باید در تصویر گرفتن رعایت کند، در فیلمنامه آمده است، توضیح داد: نه. همیشه لزومی ندارد همه موارد ۱۰۰ درصد در فیلمنامه بیاید. اگر فیلمنامه اینگونه باشد، خلاقیت و هنر فیلمبردار چه می‌شود؟ به قول آقای مصطفی رزاق‌کریمی، استادم، فیلمبردار باید آورده داشته باشد و من سعی کردم با دست پُر به صحنه بروم و آرزو می‌کنم رو سفید از پروژه بیرون آمده باشم و ردپای تاثیرگذارم را در خدمت و تعالی کارها بگذارم.
فکوری خاطرنشان کرد: از همه بچه‌های گروهم از جمله حسین صادقی سرپرست گروه فیلمبرداری و دستیار یک، وحید حاتمی‌کیا مجری نور، حمید محمدزاده دستیار دوم فیلمبردار، سام شندآبادی، افشین ملکی، محمد پورجعفر، مبین صفری و علی رایزن تیم نورپردازی و آرمان صیدی و علیرضا سرباز تیم حرکتی تشکر می‌کنم.